Εδω, εκει, παραπερα:)

Ειναι σχεδον 12 και εχω πολυ ορεξη και εμπνευση να γραψω κατι!

Αποσταση, ειναι κατι πολυ, μα πααρα πολυ δυσκολο, ταυτοχρονος ομως ειναι και ενας τροπος να καταλαβει καποιος τα συναισθηματα που τρεφει για τα ατομα που αφηνει πισω του. Οταν καποιος αποχωριζεται τους ανθρωπους που καθημερινα ζουσε, μιλουσε, περνουσε πολυ καλα η το βασικοτερο ανθρωπους που πραγματικα αγαπαει θελει να ανοιξει η γη να τον καταπιει . Την αποσταση την βλεπουμε παντα ως κατι κακο, φυσικα και ειναι λογικο γιατι σκεφτεσε θα τους ξαναδω εγω αυτους?! Μπααα! Η αποσταση δεν πρεπει ομως να γινεται εμποδιο στη ζωη μας. Δεν μπορουμε επειδη σε ενα μερος της γης εχουμε καποιους ανθρωπους που ισως αποτελουν και ενα τερααστιο κομματι της ζωης μας, να παυουμε στο καινουριο περιβαλλον που θα βρεθουμε να συναναστρεφουμε με αλλους ισως εντελως διαφορετικους ανθρωπους παρολο που δεν νιωθουμε τα ιδια συναισθηματα για εκεινους, αλλα δεν εχουμε και αλλη λυση! Γιατι ειλικρινα.. δεν νομιζω καποιος που θα βρεθει σε ενα τεετοιο καινουριο περιβαλλον να θελει να ειναι μονος του. Θα ψααξει να βρει ατομα που να περναει καλα! Στην αρχη οταν διανυεις αυτη την αποσταση νιωθεις τοοσο χαλια που λες οτι δεν θα ξανασυναντησω πιο δυσκολα εμποδια αυτο ειναι σιγουρο! Με τον καιρο ομως θα καταλαβει ποολυ γρηγορα οτι δεν ισχυει γιατι θα συναντησει και αλλες και ααλλες δυσκολοτερες στιγμες της ζωης του! Για αυτο ας δουμε την αποσταση σαν μια ακομα εμπειρια:D

Αυτα! Νυσταζω τωωρα:)
Καληνυυυυχτα:*